Jak dobrze przeżyć Adwent?

Nic bardziej trywialnego, jak usłyszeć słowa „święta, święta i już po świętach”. Zatem, aby nie zmarnować czasu Adwentu i Bożego Narodzenia, dobrze jest potraktować go, jako drogę duchowego wzrostu. 

W dobrym przeżyciu Adwentu i Bożego Narodzenia dużą pomocą może być najpierw dostrzeżenie przychodzącego Jezusa do naszej codzienności. On przychodzi do nas w doświadczeniach i wydarzeniach dnia, On przychodzi do nas w ludziach, których codziennie spotykamy, obok których żyjemy, On przychodzi w rzeczywistości, która nas otacza. 

Ważne jest , aby nie zmarnować adwentowych dni, ale przeżyć je w głębokim skupieniu i świadomości, że jest to czas szczególnego oczekiwania na przyjście Pana Jezusa. A jak go dobre przeżyć? Przede wszystkim zwolnić tempo, umieć się zatrzymać. Myślę, że wielką pomocą może być uczestnictwo w Roratach, a jeśli ktoś nie ma takiej możliwości, by w nich uczestniczyć, to może znajdzie czas na codzienną krótką lekturę Pisma Świętego. Cenną pomocą może być postanowienie adwentowe lub kalendarz adwentowy np. z jakimś konkretnym zadaniem na dany dzień. Trzeba też pomyśleć o duchowym remoncie, mam tutaj na myśli spowiedź, która będzie doskonałym przygotowaniem do świątecznych życzeń. To wyjątkowy moment na uporządkowanie do końca spraw z najbliższymi, z którymi będziemy spożywać wieczerzę wigilią, a zwieńczeniem wigilijnego wieczoru niech będzie udział w Pasterce. Niewątpliwie w pięknym przeżyciu Świąt Narodzenia Pańskiego pomaga kolędowanie. Czas Adwentu powinien nas mobilizować do refleksji nad własnym życiem, do nawrócenia, do uporządkowania własnego wnętrza. Przede wszystkim ten czas należy przeżyć świadomie - na co?, a raczej na Kogo? Tak właściwie czekam. Czy czekam na rodzinne spotkanie, prezent, dobry posiłek, czy czekam na Zbawiciela? 

Św. Teresa od Jezusa podkreśla, że w życiu duchowym wszystko zasadza się na rozważaniu wcielenia Chrystusa. Jak żyć wcieleniem w swojej codzienności? 

Wiara w prawdziwe Wcielanie Jezusa Chrystusa jest znakiem wyróżniającym wiarę chrześcijańską, mówi Katechizm Kościoła Katolickiego, a wyjątkowym okresem roku liturgicznego, w którym Kościół w szczególny sposób rozważa znaczenie tajemnicy Wcielenia, jest czas Adwentu i Bożego Narodzenia. W hymnie św. Pawła Apostoła czytamy: „On istniejąc w postaci Bożej, nie skorzystał ze sposobności, aby na równi być z Bogiem, lecz ogołocił samego siebie, przyjąwszy postać sługi, stawszy się podobnym do ludzi”. ( por. Flp 2, 5-8) Bóg stając się człowiekiem, wszedł więc w naszą codzienność. Pragnie w niej zamieszkać. Kiedy wpuścimy Boga do naszej codzienności wszystko się zmienia, bo On gotów jest pozmieniać nasze priorytety. To co było dla nas ważne, okazuje się nieistotne, a to czego do tej pory się lękaliśmy przyjmujemy w całości, bez zbędnych pytań. Jeżeli jestem dla Boga, to wszystko czym żyję jest Jemu ofiarowane, poddane. Św. Teresa tak mówiła o swojej największej tajemnicy: "Dla kogo Chrystus jest przyjacielem i wielkodusznym przewodnikiem, ten wszystko potrafi znieść. Jezus sam przychodzi z pomocą, dodaje sił, nie opuszcza nikogo, jest prawdziwym i szczerym przyjacielem. Widzę wyraźnie, iż jest wolą Boga, abyśmy jeśli chcemy podobać się Bogu i otrzymywać odeń wielkie łaski, otrzymywali je za pośrednictwem Najświętszego Człowieczeństwa Chrystusa, w którym nieskończony Bóg, jak sam powiada, znajduje upodobanie". 

Niech czas Adwentu dla każdego z nas stanie się okazją do pogłębienia wiary w Boga, który dla naszego zbawienia stał się człowiekiem. 

Źródło: https://www.siostrymisjonarki.pl/