Matka Boża Królowa

Każdego roku 22 sierpnia Kościół obchodzi wspomnienie Matki Bożej Królowej. To stosunkowo młode święto - zostało ustanowione przez papieża Piusa XII w 1954 roku, ale jego korzenie sięgają najwcześniejszych tradycji chrześcijańskich.

Data 22 sierpnia nie jest przypadkowa - przypada w oktawie Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny. Papież Pius XII w 1950 roku ogłosił dogmat Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w encyklice "Munificentissimus Deus". Wniebowzięcie Maryi z ciałem i duszą stało się ostatecznym argumentem za Jej królewską godnością - jako jedyna osoba po Chrystusie uczestniczy w pełni w Jego zmartwychwstaniu i wywyższeniu. Cztery lata później, 11 października 1954 roku, Pius XII wydał encyklikę "Ad caeli Reginam", w której formalnie ustanowił liturgiczne święto Matki Bożej Królowej. Data 22 sierpnia została wybrana jako ósmy dzień po święcie Wniebowzięcia (15 sierpnia), podkreślając związek między Wniebowzięciem a królewską godnością Maryi.

W encyklice Pius XII przedstawia cztery główne argumenty za królewską godnością Maryi:Jej Boże macierzyństwo - jako Matka Chrystusa Króla; Jej współpraca w dziele odkupienia; Jej szczególne wywyższenie łaskami; Jej nieustanne pośrednictwo u Chrystusa.

Sobór Watykański II (1962-1965) w konstytucji dogmatycznej "Lumen gentium" (rozdział VIII) umieścił naukę o Maryi w kontekście eklezjologicznym. Maria jest przedstawiona jako typ i pierwowzór Kościoła. Jej królewskość jest rozumiana nie jako dominacja, ale jako służba - na wzór Chrystusa, który "nie przyszedł, aby Mu służono, ale żeby służyć".

Sobór podkreśla, że Maria została "wyniesiona ponad chóry aniołów i świętych do nieba" i tam "jaśnieje już jako znak pewnej nadziei i pociechy dla Ludu Bożego pielgrzymującego" (LG 68). Ta eschatologiczna perspektywa królewskości Maryi stała się charakterystyczna dla posoborowej mariologii.

Św. Jan Paweł II (1978-2005) wniósł nowy wymiar do kultu Matki Bożej Królowej. W encyklice "Redemptoris Mater" (1987) przedstawia Maryję jako tę, która "przewodzi" w pielgrzymce wiary. Papież Polak często podkreślał, że królewskość Maryi to przede wszystkim Jej macierzyńska troska o wszystkich ludzi.

Szczególne znaczenie miało zawierzenie świata Niepokalanemu Sercu Maryi w Fatimie (1984, 2000). Jan Paweł II widział w tym geście uznanie królewskiej władzy Maryi nad historią ludzkości. W homilii w Fatimie (2000) powiedział: "Maryja jest Królową pokoju, która prowadzi ludzkość do Chrystusa, Księcia Pokoju".

W XXI wieku kult Matki Bożej Królowej zachowuje swoją aktualność. Papież Benedykt XVI w adhortacji "Sacramentum caritatis" (2007) przypomina, że Maria jest "Królową Eucharystii", która prowadzi wiernych do głębszego zjednoczenia z Chrystusem w Najświętszym Sakramencie.

Papież Franciszek w adhortacji "Evangelii gaudium" (2013) przedstawia Maryję jako "Gwiazdę nowej ewangelizacji", która jako Królowa Apostołów towarzyszy Kościołowi w jego misyjnej działalności. W encyklice "Fratelli tutti" (2020) papież wskazuje na Maryję jako na tę, która uczy braterskości uniwersalnej - charakterystycznej cechy prawdziwej królewskości.

Współczesna mariologia podkreśla, że królewskość Maryi nie jest triumfalizmem, ale pokorna służba na wzór Syna. Maria króluje przez miłość, miłosierdzie i macierzyńską troskę. Jej korona to korona cierniowa współcierpienia z ludzkością, a Jej tron to krzyż, przy którym stała jako Mater Dolorosa.

Święto Matki Bożej Królowej, ustanowione przez Piusa XII, pozostaje więc nie tylko ukoronowaniem długowiecznej tradycji, ale także wezwaniem dla współczesnych chrześcijan do uznania macierzyńskiej władzy Maryi w swoim życiu i powierzenia się Jej opiece na drodze do Chrystusa.