Uroczystość Najświętszej Trójcy

Uroczystość Bożego Ciała zachęca nas do refleksji nad tym szczególnym pochodem, jakim jest itinerarium salvificum Chrystusa poprzez historię człowieka — historię od najdawniejszych czasów pisaną wspólnie przez Boga i przez człowieka. Na kanwie dziejów człowieka Boża ręka pisze historię zbawienia. 

Ten pochód rozpoczyna się w raju, kiedy po grzechu pierwszego człowieka, Adama, Bóg wkracza w dzieje, aby otworzyć je na «drugiego» Adama. Czytając Księgę Rodzaju, znajdujemy tam najwcześniejszą zapowiedź przyjścia Mesjasza. Od tej zapowiedzi, poprzez ciąg pokoleń, które przesuwają się przed nami na kartach Starego Testamentu, trwa niejako pochód ludzkości w stronę Chrystusa. 

Gdy zaś w pełni czasu Syn Boży stał się człowiekiem, przelał na krzyżu krew dla naszego zbawienia i zmartwychwstał, historia ludzka weszła niejako w nowy i ostateczny wymiar — została związana z rzeczywistością nowego i wiecznego przymierza. Chrystus ukrzyżowany i zmartwychwstały jest tego przymierza początkiem i wypełnieniem. W zamyśle Bożym Kalwaria stanowi decydujący przełom w dziejach ludzkości: Chrystus staje na czele nowego Ludu, aby prowadzić go do ostatecznych przeznaczeń. Eucharystia jest sakramentem śmierci i zmartwychwstania Chrystusa i dlatego znajduje się w samym centrum tego duchowego, eschatologicznego itinerarium. 

W liturgii Wielkiego Czwartku sakrament Ciała i Krwi Chrystusa pozostaje otoczony głębokim milczeniem. Wydaje się, że wierni nie mogą jakby śpiewać pełnym głosem, a tym bardziej nie jest to czas na inne publiczne przejawy ludowej pobożności eucharystycznej. 

Kościół odczuwał zatem potrzebę osobnego święta, w którym radość z ustanowienia Eucharystii mogłaby się jeszcze pełniej wyrazić. Dlatego właśnie ponad siedem wieków temu narodziła się uroczystość Bożego Ciała. W tym dniu wyruszają uroczyste procesje eucharystyczne, które mają dać wyraz temu trwającemu przez wieki itinerarium Odkupiciela świata: «Idziesz przez wieki». Także nasza procesja, w której będziemy uczestniczyć w najbliższy czwartek, wymownie ukazuje pochód Chrystusa, solidarnego z dziejami człowieka. 

Jezus jest z nami, idzie z nami i podtrzymuje naszą nadzieję: «Idziesz przez wieki» — mówimy Mu, przywołując na pamięć i ogarniając modlitwą wszystkich, którzy wiernie i ufnie idą za Nim. My także pragniemy się włączyć w ten ogromny pochód wierzących. Z uniesieniem i głęboką wiarą wyznajemy: 

Tantum ergo Sacramentum 

Veneremur cernui... 

Przed tak wielkim Sakramentem 

Upadajmy wszyscy wraz. 

Niech przed Nowym Testamentem 

Starych praw ustąpi czas. 

Genitori, Genitoque 

Laus et iubilatio... 

Bogu Ojcu i Synowi 

Hołd po wszystkie nieśmy dni. 

Niech podaje wiek wiekowi 

Hymn triumfu, dzięki, czci. 

Amen! 

Fragmenty Homilii św. Jana Pawła II, Boże Ciało 1998 r.