Św. Ojciec Pio

23 września będziemy obchodzić wspomnienie świętego Ojca Pio z Petrelciny (w naszej archidiecezji znajduje się jeden kościół pod wezwaniem tego świętego – parafia św. Ojca Pio na gdańskim Ujeścisku). W najbliższą sobotę obchodzić będziemy 55. rocznicę przejścia do domu ojca tego wyjątkowego świętego. Rozważmy czego możemy uczyć się dziś od tego ubogiego włoskiego zakonnika? 

1. Wytrwałość wśród przeciwności 

Gdy przyglądamy się postaci świętego, na pierwszy plan wysuwają się trudności, z jakimi musiał mierzyć się praktycznie od najmłodszych lat. Ojciec Pio, jako młody człowiek, cierpiał na wiele chorób. W wieku sześciu lat chorował na poważne zapalenie żołądka, co na długi czas unieruchomiło go w łóżku. Gdy miał 10 lat, zachorował na dur brzuszny. Gdy skończył siedemnasty rok życia, nagle rozchorował się, skarżył się na brak apetytu, bezsenność, wyczerpanie, omdlenia i straszne migreny. W tym czasie często wymiotował i mógł przyjmować tylko mleko. Oprócz wątłego zdrowia ojciec Pio musiał zmagać się z przeciwnościami i częstym niezrozumieniem ze strony przełożonych, do tego stopnia, że przez parę lat został odsunięty od pełnienia posługi spowiedzi i publicznego odprawiania Mszy świętej. We wszystkich tych próbach Ojciec Pio pozostał wierny Panu Bogu i powołaniu. Dziś jakże bardzo potrzebujemy tej postawy niezłomnego ducha.  

2. Przyjęcie w pokorze cierpienia w swoim życiu 

Ojciec Pio w swoich pismach wielokrotnie podkreślał, że miłość Boga jest nierozerwalnie związana z cierpieniem i że przyjmowanie wszystkich cierpień ze względu na Boga jest drogą duszy do osiągnięcia jedności z Nim. Niejednokrotnie kiedy myślimy o o. Pio przychodzą nam na myśl nadprzyrodzone dary, jakimi został obdarowany mistyk. Dar czytania w duszach, bilokacja, lewitacja, unosząca się ze stygmatów woń fiołków. Wszystkie te dary okupione były cierpieniem. Nie były to dary, które miałyby przyczynić się do próżnej chwały świętego. Wręcz przeciwnie, mistyk wielokrotnie doświadczał w swoim życiu ataków złego ducha. Im więcej dusz dzięki pokornej posłudze ojca Pio wracało na drogę zbawienia, tym większe udręki towarzyszyły świętemu. Była to swoista duchowa walka, jaką toczył święty z diabłem o duszę każdego człowieka. Ojciec Pio może stać się dla nas wzorem, jak z naszego cierpienia uczynić środek uświęcenia własnego i najbliższych. Zwłaszcza gdy dziś uważa się, że za wszelką cenę trzeba unikać cierpienia i uczynić życie łatwym, miłym i przyjemnym, bardzo wymownie przemawia do nas Ojciec Pio ukazując, że prawdziwa miłość nierozerwalnie łączy się z cierpieniem.  

3. Modlitwa za zmarłych 

Ojciec Pio w swoim życiu otrzymał od Boga również łaskę nawiedzania go przez dusze czyśćcowe. W bardzo szczegółowy sposób opisywał o. Pio spotkania z duszami, które prosiły go o modlitwę, zwłaszcza ofiarowaną Mszę świętą i przyjętą komunię św. Ojciec Pio chce w ten sposób bardzo wyraźnie przypomnieć nam jedną z prawd wiary, mówiącą o świętych obcowaniu. Zmarli, którzy oczekują na spotkanie z Bogiem przebywając w czyśćcu sami już pomóc sobie nie mogą. Pomocą dla nich jest nasza modlitwa i ofiarowywane w ich intencji odpusty. Nie muszą nas fizycznie nawiedzać zmarli, abyśmy pamiętali o modlitwie za naszych bliskich, którzy przeszli już przez bramy śmierci. Często właśnie to, że nie mamy bezpośredniego wglądu w ten świat po drugiej stronie śmierci, bardzo szybko zniechęcamy się w modlitwie za zmarłych, ograniczając ją często tylko do modlitwy 1 listopada.  

4. Umiłowanie Maryi 

Święty Ojciec Pio przez całe życie szczególnym nabożeństwem otaczał Matkę Bożą. Mówił, że Niepokalane Serce Maryi jest miejscem, w którym Szatan nigdy nie postawił swojej stopy. Dlatego zachęcał, by nieustannie uciekać się do Niepokalanego Serca Maryi. To Maryja prowadzi każdą duszę do Jej Syna  Jezusa, dlatego człowiek, który powierzył się Matce Bożej nigdy nie zbłądzi z drogi zbawienia. Jakże ważne jest, by dziś, w tak bardzo niepewnych czasach naznaczonych tyloma błędami, trwać przy Matce, która przynosi nam słowa Prawdy. 

5. Ojciec Pio – Święty na nasze czasy 

Dziś szczególnie przemawia do nas Ojciec Pio. Jego pokora, posłuszeństwo, cierpliwość i dzieło Jego życia – szpital w San Giovani Rotondo ukazuje, w jaki sposób człowiek może uzyskać trwałe szczęście. Szczęście, które nie zamyka się w ciasnej doczesności przesiąkniętej konsumpcją, ale to szczęście które dotyka wieczności poprzez ofiarę i dar ze swego życia.